Mexico, schatten van de Maya’s, part 2

Maandag 1 november

Wederom op tijd opstaan en na een ontbijt(je) vertrekken we met een kleiner busje naar de Sumidero kloof. Via een aantal uitkijkpunten op de kloof, de hoogste ongeveer 1.200 meter boven de kloof, komen we bij een stuwdam waar we in een bootje kunnen stappen. Zodra we allemaal zitten, vertrekt de boot met een bloedstollende snelheid. Vanaf het stuwmeer bereiken we de Rio Grijalva die door de kloof stroomt  op bepaalde plaatsen stopt de boot en kunnen we wat foto’s maken. We zien pelikanen, aalscholvers, gieren en we komen op langs een plek waar een aantal krokodillen liggen op te warmen in de zon. Het is een kwestie van klik,klik, klik, foto’s maken waarna het bootje weer met hoge snelheid verder vaart zonder rekening te houden met de kapsels en hoofddeksels. Na ca. 1,5 uur komen we in de bewoonde wereld waar de bus ook al staat te wachten en worden we weer naar het hotel gebracht.  Een aantal stappen bij het kerkhof uit, van weg dios de los muertos zijn de graven schoongemaakt en geschilderd en er wordt muziek gemaakt. Bij het begin van de avond nieuwe festiviteiten en is het zeer druk.  Wij gaan na het eten echter weer naar het hotel.

Dinsdag 2 november 

Vandaag laatste dag van de festiviteiten rond de dag(en) van de doden. Werd maandag de terugkeer van de besten gevierd, vandaag is het feest in het teken van het afscheid en het uitgeleide doen weer naar het hiernamaals. Wij gaan bij een klein dorpje, San Juan Chamula, kijken wat bevolkt wordt door afstammelingen van de indianen. Wij worden afgezet op een heuvel die uitkijkt op de begraafplaats en heel bijzonder: het krioelt er van de mensen. Het lijkt wel marktdag ware het niet dat het op het kerkhof plaats vindt. Rondom veel van de graven zitten families te eten en te drinken en er staan orkestjes bij te spelen. Uiteraard worden ook drankjes en eten voor de doden neer gezet. Het is een kakofonie van geluid, want de muziekgroepen spelen door elkaar. En tussendoor staan karretjes met snacks en lopen anderen nog wat prullaria te verkopen. De dood wordt hier echt gevierd. Het is te druk om er echt tussendoor te lopen, dus we gaan ook het kerkje bezichtigen wat iets verderop staat. De Spanjaarden brachten hier het katholieke geloof, maar de mensen hebben daar slechts kleine elementen uit gebruikt, voor de rest zijn het nog veel elementen uit het verleden. Zo staan hier beelden van apostelen gebroederlijk naast beelden van goden. Priesters en bisschoppen kennen ze niet, bij een geboorte komt er wel iemand voor de doop, maar verder hebben ze daar eigen mensen voor en ook de paus is voor hen een “gewoon” mens. Ook komen we nog even bij een leider in zijn huis, dat worden ze voor een jaar en alleen gehuwde mannen kunnen zich op een lijst laten zetten. Zijn ze aan de beurt dan mogen ze een jaar in een huis wonen en allerlei rituelen uitvoeren, alles zonder daarvoor betaald te worden, ze krijgen er alleen respect en status voor terug. We doen ook nog dorpje Zinacantàn aan, we krijgen een kijkje hoe men woont en leeft. Halverwege de middag keren we weer terug naar het hotel, we zien onderweg diverse lieden die alles iets te uitbundig zijn wezen vieren en op straat hun roes uitslapen en de mensen stappen er gewoon over heen.  Ook in de avond wordt nog voldoende gevierd al is merkbaar dat er toch wat rustiger aan gedaan wordt, meest moeten woensdag weer aan het werk.

Woensdag 3 november 

Om 5 uur (!) in de ochtend staat de bus weer gereed, het wordt een pittige reisdag, vandaag reizen we door naar Guatemala. Na een rit van 3 uur stoppen we voor ontbijt en rond 10 uur arriveren we bij de grens van Mexico. Daar is het uitchecken waar je voor moet betalen, begrijpelijk dat Mexicanen illegaal de grens oversteken ☺️. Een ieder moet zich een voor een melden in het kantoortje waar iemand zeer aandachtig het paspoort bekijkt en na het betalen van 500 peso worden een aantal stempels gezet en mag je gaan. We stappen weer in onze eigen bus, want het is nog een paar kilometer dor niemandsland voor we bij de grens van Guatemala zijn. Daar eerst melden in een klein tentje waar iemand je leeftijd vraagt en je temperatuur opmeet.  Altijd leuk als je eerst een half uur in de zon hebt staan wachten, maar toch, ondank dat het zweet inmiddels in straaltjes over mijn gezicht liep, was temperatuur 36,4 graden. Dat wordt op een briefje geschreven, dan wordt je vaccinatiebewijs grondig nagekeken. De eerste paar mensen werden nog ondervraagd over de eerst vaccinatie, want ja, op bewijs staat alleen dat je tweede hebt gehad. Gelukkig waren dat mensen die een beetje Spaans spraken dus kon duidelijk gemaakt worden dat je een tweede vaccinatie alleen krijgt als je een eerste hebt gehad. Bij de rest vond deze mevrouw het wel best en ging het wat sneller.  Met het briefje en je paspoort kun je dan naar het kantoor van de douane, die zet weer wat stempels en dan kunnen we naar een andere bus, die ons door Guatemala gaat vervoeren. Onderweg nog lunchen en in de avond komen we aan in Panajachel, in een hotel aan het meer van Atitlàn. We eten nog wat en dan is een ieder wel gaar van de busrit en vertrekt een ieder naar zijn kamer.

Donderdag 4 november

Vandaag staat een kijkje op het programma op de markt van Chichicastenango, daar ontbijten we ook en na ontbijt slenteren we wat over de plaatselijke markt. Er wordt van alles verkocht, vooral zaken waar ik niet mee kan dus ik heel vriendelijk en beleefd bedank ik ongeveer 300 keer voor de aangeboden kleden, poppetjes, riemen, kettingen, armbanden en alles voor “special price for me”. De verkopers weten zeker dat ik het allemaal echt wel nodig heb, voor mezelf of voor weet ik wie allemaal. Maar ik ben er toch meer van overtuigd dat het enige wat ik nodig heb een koude cola is, gelukkig is daar ook een plekje voor te vinden waarbij je nog overzicht hebt ook over de markt. Na de markt vertrekken we weer naar het hotel waar we de middag weer rustig aan doen. ‘s Avonds gaan we met z’n allen naar een restaurantje in het dorp, daar blijkt ook dat in Guatemala een avondklok bestaat: 10 uur in de avond gaat alles dicht, dus als we terug komen in het hotel is er ook niets te krijgen, dan vertrekt een ieder maar weer naar de eigen kamer.

Vrijdag 5 november

Vandaag weer een verplaatsing, dus koffer op tijd bij de receptie en de bus inladen. Wij maken, na het inladen eerst een boottocht over het meer. We varen naar een mooi restaurantje met uitzicht over het meer en op de omliggende vulkanen. Eentje is zo vriendelijk om eventjes een aswolk uit te spuwen, hoewel op grote afstand toch indrukwekkend. We laten het ontbijt ons smaken en varen naar een dorpje waar we een weverij bezoeken waar alles gekleurd wordt met natuurlijke kleurstoffen. Ook hier weet ik het geld in mijn zak te houden. Was het van het haventje naar de weverij een vrij steile klim, als we er uit gaan krijgen we nog zo’n klim, alleen nu wat verder. De trainingen op de sportschool betaalden zich gelukkig uit en na een kleine kilometer steil omhoog gaan we over een klein marktje waar het gigantisch druk is. Af en toe moet je over een emmer tomaten of een kist garnalen springen en het is er zo smal dat er amper twee mensen naast elkaar kunnen lopen en dat is best lastig als mensen in twee richtingen lopen. Maar uiteindelijk komen we aan het eind en bezichtigen we een kerk. Maar daarna gaan we dezelfde weg terug. Naar beneden is een stuk eenvoudiger, gelukkig. Het slotakkoord wordt gevormd door een korte rit in een soort jeeps waar we in de achterbak kunnen staan en die ons bij de lunch brengt. Na de lunch gaat de boot met een bloedgang terug, we arriveren bij de bus en dan vertrekken we om begin van de avond in Antigua te arriveren. Een eenvoudig hotel, maar lekker dicht in het centrum. We lopen na het inchecken naar een restaurant, maar ook daar merken we na het diner dat alles op tijd dicht gaat. Gelukkig is er nog een klein winkeltje open, waar we wat wijn kunnen bemachtigen en die met een aantal in de lobby uit bekertjes soldaat maken.

Zaterdag  6 november

vandaag echt een dag zonder verplichtingen. In groepjes gaat een ieder zijn eigen weg, wel in de middag afgesproken om met een aantal naar het chocolade museum te gaan en een workshop te volgen. We worden uitgebreid geïnformeerd over het proces van de cacao vrucht naar de chocola en we mogen zelf een reep maken. Heel interessant en na afloop lopen we nog even bij een jade “fabriek” binnen. We krijgen wat informatie en hoe verrassend, de uitleg eindigt in het winkeltje waar je je gehele vakantiebudget nog een keer uit zou kunnen geven. We laten het er maar bij en na de rest van de middag een beetje te relaxen gaan we ‘s-avonds weer gezellig eten in het stadje.